Εκκίνηση: τα δύο «Α» – «Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη»

Στις αέναες σκέψεις, το συμπέρασμα ήταν ίδιο. Κατέληγα κάθε φορά στην ίδια απάντηση. Ελάχιστες έως μηδαμινές οι φορές που η λέξη αυτή έχανε. Και το όνομα αυτής λοιπόν, Αγάπη.

Όσες φορές κι αν προσπαθούσα να σκεφτώ κάτι διαφορετικό, ήταν μάταιο. Σε όλα τα παραδείγματα, μόνο Εκείνη μπορούσε να σώσει και να βοηθήσει. Νομίζω πως δεν υπάρχει πιο όμορφη λέξη…Και πιο δυνατό θηρίο από αυτήν!

Τι σθένος κρύβει…Τι μεγαλείο…Πόση ομορφιά και πόσο θάρρος!

Όταν αγαπάς αληθινά, δημιουργείται μια απύθμενη κι ανεξάντλητη πηγή φωτός μέσα σου! Πολύ ζεστού! Ικανού να τυφλώσει! Από αυτό όμως κινδυνεύεις μόνο αν λέγεσαι «Κακία», «Ζηλοφθονία», «Μίσος», «Αδικία». Ή αν τα έχεις φίλους!

Η Αγάπη είναι το μοναδικό πανέμορφο όπλο που σώζει και γεννά. Αναγεννά, κάποιες φορές. Το πρώτο της παιδί, η Ελπίδα.
Πόσο όμορφο είναι να αγαπάμε (;) Δε νομίζω πως είναι δύσκολο! Διορθώνονται όλα! Θεραπεύονται φόβοι, ανασφάλειες, κακές εμπειρίες…

Δυστυχώς, στις μέρες μας, είτε θεωρείται δεδομένο, είτε προσπερνάται κι έπειτα καταπατείται.

Πιστεύω πως η Αγάπη είναι η πιο τρανή «ικανότητα» που μπορεί να έχει κάποιος.

Κι εκδηλώνεται ποικίλλα και σε ανύποπτο χρόνο…Όταν σφίγγεις το χέρι κάποιου που πονά, αγαπάς. Όταν ταΐζεις ένα ζωάκι, αγαπάς. Όταν ποτίζεις ένα λουλούδι, αγαπάς. Όταν ακούς γιατί θέλει να σου μιλήσει, αγαπάς. Όταν παύεις να κατακρίνεις τον εαυτό σου, αγαπάς. Όταν διαδηλώνεις για να ακουστεί κι εφαρμοστεί το Δίκαιο, αγαπάς. Όταν λες μια όμορφη λέξη σε κάποιον, αγαπάς. Όταν βοηθάς κάποιον που έχει ανάγκη, γνωστός ή άγνωστος, ΑΓΑΠΑΣ (εδώ, επίτρεψέ μου τα κεφαλαία). Όταν δε μιλάς για να χλευάσεις ή να μειώσεις, αγαπάς. Όταν καθαρίζεις το δάσος από τα απορρίματα κι όταν δε ρίχνεις το πλαστικό στον πράσινο κάδο, αγαπάς.

Δε θα ήταν πιο γοητευτικός και ελεύθερος ο κόσμος μας αν αγαπούσαμε έτσι;! Τι μας εμποδίζει;! Γιατί;!

Δε νιώθεις μια αβάσταχτη πλημμύρα γρήγορου φωτός και συνάμα γαλήνης όταν παρατηρείς τέτοιες εικόνες Αγάπης;
Πόση απέραντη ομορφιά κρύβει η στιγμή που βοηθάς έναν ηλικιωμένο άνθρωπο να διασχίσει το δρόμο; Και άλλα πολλά παραδείγματα καθημερινής “απλής” Αγάπης, και ως προς τον εαυτό σου και ως προς όλα τα άλλα!

Αγαπάς, ακόμη, όταν δεν επιτρέπεις στον Εγωισμό (ξέρεις εσύ, ξέρουμε όλοι) να υπερνικά τις πράξεις ευγένειας (απλές – σπουδαίες)!

Αυτή είναι η Αγάπη που θα (μας) σώσει και θα οδηγήσει στην Αλλαγή! Σε αυτήν την πολυπόθητη που κρύβει περισσότερα φωτεινά χρώματα και όμορφες στιγμές! Ας καθιερώσουμε, λοιπόν, τα δύο αυτά “Α”, στο χέρι μας είναι! Να Αγαπάμε δυνατά κι ατέρμονα, Αλλάζει Εμάς, Αλλάζει τα πάντα!

Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη.

Τ. Λειβαδίτης