Η διεθνής Ναουσαία ποιήτρια, Ξανθή Χονδρού Χιλλ.

ΑΠΟ: Νίκος Σουσάι

Ξανθή Χόνδρου-Χιλλ Βιογραφικό σημείωμα-Βιογραφία
_{Η Ξανθή Χόνδρου-Χιλλ έχει σπουδάσει γερμανική και αγγλική λογοτεχνία, γλωσσολογία,
δημοσιογραφία και Δημόσιες και Διεθνείς Σχέσεις στη Γερμανία. Έχει εργαστεί ως
Σύμβουλος Δημοσίων Σχέσεων στο Ελληνικό Προξενείο της Στουτγάρδης, ως καθηγήτρια
Γερμανικών, Ελληνικών και Αγγλικών και μεταφράζει ποίηση, από και προς τις τρεις
γλώσσες: Ελληνικά, Γερμανικά και Αγγλικά. Είναι μια βραβευμένη Ελληνίδα ποιήτρια που
απέκτησε διεθνή αναγνώριση. Γράφει ποίηση από το γυμνάσιο και ποιήματά της έχουν
δημοσιευτεί σε πολλά διεθνή μέσα ενημέρωσης και ανθολογίες σε όλο τον κόσμο. Έχει
κερδίσει το 2022 το πρώτο βραβείο στο Gandhian Global Harmony Association και πολλά
βραβεία στην Κίνα, την Ουκρανία, τις Φιλιππίνες και το Εκουαδόρ. Είναι πολιτιστική
πρέσβειρα του περιοδικού NAMASTE στην Ινδία και συντάκτρια της στήλης “Περί
Ποίησης” στο www.faretra.info στην Ελλάδα και στο HUMANITY στη Ρωσία, συνεκδότρια
του διεθνούς περιοδικού ποίησης στην Κίνα. Επιλογές της ποίησής της έχουν μεταφραστεί
στα αραβικά, κινεζικά, γαλλικά, γερμανικά, ελληνικά, ιταλικά, πορτογαλικά, ρωσικά,
ισπανικά, σλαβικά καθώς και σε δύο γλώσσες της Ινδίας: Χίντι και Μπενγκάλι.}

Κάποια από τα ποιήματα της Ξανθής Χονδρού Χιλλ…

Αστραπή εν αιθρία
Ανοίγω τις αναμνήσεις
με βρίσκει εκείνο το σύννεφο
που ήταν πάντοτε πάνω από την πόλη που ζούσα,
να μου θυμίσει πως έψαχνα
τα χέρια που με σήκωναν ψηλά,
τις αγκαλιές που ήταν μακριά,
κι εγώ χτύπαγα κάθε πρωί το κεφάλι
στην παράλληλη ζωή
στις γωνίες της χάρτινης ψεύτικης σοφίτας
που έσταζε μέσα δυστυχία,
όταν έβρεχε
κι ακόμη ψάχνω να βρω τις μεγάλες παρέες,
δίπλα στις καλύβες, δίπλα στα ρέματα
με τα στρωμένα τραπεζομάνδυλα στη χλόη
και τα αληθινά βλέμματα ανθρώπων που έφυγαν
πολύ νωρίς…

Στις πρωτεύουσες του Εγκλεισμού
Δεν άσπρισαν οι μέρες μας.
Κι αν είναι ανοιχτοί όλοι οι δρόμοι
δεν έχουμε να πάμε πουθενά.
Εδώ σε τούτη την ευθεία
θα ξεχειμωνιάσουμε
ώσπου να φανούν οι αξίες μας
σαν εξισώσεις
με μαθηματική ακρίβεια.

Xanthi Hondrou-Hill
POETIC HABITAT

^{The poets live
in their poems.
They are born in them
they grow up there
they are raised by the words
in the spaces they breath
they are resting on the punctuation
and even when they leave
they exist in the white of every piece of paper
at the edge of every pencil
and in the infinite possibilities of
expression in every language of the world..}