ΑΠΟ: Χρήστος Μιχαηλίδης
Source: Αθηνόραμα
Η Ελένη Σκότη κατορθώνει να ακροβατεί πάνω σε τεντωμένο σκοινί, γιατί καταπιάνεται με τον πυρήνα των σχέσεων στα έργα που σκηνοθετεί. Ως δασκάλα ηθοποιών είναι ουσιαστική σκηνοθέτιδα και στη «Σιωπηλή λίμνη» του βραβευμένου Ισπανού συγγραφέα Νταβίντ Ντεσόλα έχοντας στη διάθεσή της την πείρα της Παναγιώτας Βλαντή, του Θανάση Κουρλαμπά και του Χάρη Τσιτσάκη ποντάρει σε μια παράσταση ουσίας, με λόγο καίριο σε ένα σκηνικό περιβάλλον που έχει την υπογραφή του Γιώργου Χατζηνικολάου στα σκηνικά, της Μαρίας Αναματερού στα κοστούμια, του Αντώνη Παναγιωτόπουλου στους φωτισμούς και του Στέλιου Γιαννουλάκη στη μουσική και το sound design.
Η Μαρία Χατζηεμμανουήλ έκανε τη μετάφραση του έργου του θεατρικού, κινηματογραφικού συγγραφέα αλλά και τηλεοπτικού σεναριογράφου Νταβίντ Ντεσόλα, το οποίο φέρνει στην επιφάνεια, μέσα από μία ιστορία που ισορροπεί ανάμεσα στο ψυχολογικό θρίλερ και το υπαρξιακό δράμα, τις άμυνες των ηρώων της απέναντι σε μια σύγχρονη αδυσώπητη κοινωνία.
Τα πρόσωπα του έργου
Ο Όσκαρ (Θανάσης Κουρλαμπάς), είναι ένας δάσκαλος ο οποίος έχει παραιτηθεί από τη δουλειά του γιατί βίωσε μια τραυματική εμπειρία στο σχολείο που εργαζόταν. Η ψυχολογική του κατάσταση τον οδηγεί σε παραίτηση τόσο από τη δουλειά όσο και από τη ζωή. Ένα ακόμα τρυφερό και πονεμένο πρόσωπο του έργου είναι η Ιρένε (Παναγιώτα Βλαντή), η οποία αντιμετωπίζει ένα μεγάλο προσωπικό τραύμα με το παιδί της. Οι δύο αυτοί άνθρωποι, έχοντας κάνει δύο παράλληλες ζωές, δημιουργούν μια επίπλαστη πραγματικότητα για τον εαυτό τους προκειμένου να ανταπεξέλθουν στο τραύμα που φέρει ο καθένας. Καθοριστική είναι η συνάντηση τους μέσω ενός τρίτου προσώπου, του αγαπημένου δάσκαλος του Όσκαρ (Χάρης Τσιτσάκης). Μπλέκονται τα τραύματά τους, αλλά και η επίπλαστη πραγματικότητα που έχει δημιουργήσει ο καθένας με μια ιστορία με ανατροπές που συγκινούν.
Η σκηνοθετική ματιά
Focus
«Σιωπηλή λίμνη»: Τα πρώτα φωτογραφικά στιγμιότυπα από το Επί Κολωνώ
30/11/2021https://www.facebook.com/v10.0/plugins/like.php?action=like&app_id=&channel=https%3A%2F%2Fstaticxx.facebook.com%2Fx%2Fconnect%2Fxd_arbiter%2F%3Fversion%3D46%23cb%3Df3f1aa77862b84%26domain%3Dwww.athinorama.gr%26is_canvas%3Dfalse%26origin%3Dhttps%253A%252F%252Fwww.athinorama.gr%252Ffea44e9cee47e4%26relation%3Dparent.parent&container_width=0&href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Fathinorama.gr%2F&layout=button_count&locale=en_US&sdk=joey&share=true&size=small&width=
Η Ελένη Σκότη κατορθώνει να ακροβατεί πάνω σε τεντωμένο σκοινί, γιατί καταπιάνεται με τον πυρήνα των σχέσεων στα έργα που σκηνοθετεί. Ως δασκάλα ηθοποιών είναι ουσιαστική σκηνοθέτιδα και στη «Σιωπηλή λίμνη» του βραβευμένου Ισπανού συγγραφέα Νταβίντ Ντεσόλα έχοντας στη διάθεσή της την πείρα της Παναγιώτας Βλαντή, του Θανάση Κουρλαμπά και του Χάρη Τσιτσάκη ποντάρει σε μια παράσταση ουσίας, με λόγο καίριο σε ένα σκηνικό περιβάλλον που έχει την υπογραφή του Γιώργου Χατζηνικολάου στα σκηνικά, της Μαρίας Αναματερού στα κοστούμια, του Αντώνη Παναγιωτόπουλου στους φωτισμούς και του Στέλιου Γιαννουλάκη στη μουσική και το sound design.
Η Μαρία Χατζηεμμανουήλ έκανε τη μετάφραση του έργου του θεατρικού, κινηματογραφικού συγγραφέα αλλά και τηλεοπτικού σεναριογράφου Νταβίντ Ντεσόλα, το οποίο φέρνει στην επιφάνεια, μέσα από μία ιστορία που ισορροπεί ανάμεσα στο ψυχολογικό θρίλερ και το υπαρξιακό δράμα, τις άμυνες των ηρώων της απέναντι σε μια σύγχρονη αδυσώπητη κοινωνία.
Τα πρόσωπα του έργου
Ο Όσκαρ (Θανάσης Κουρλαμπάς), είναι ένας δάσκαλος ο οποίος έχει παραιτηθεί από τη δουλειά του γιατί βίωσε μια τραυματική εμπειρία στο σχολείο που εργαζόταν. Η ψυχολογική του κατάσταση τον οδηγεί σε παραίτηση τόσο από τη δουλειά όσο και από τη ζωή. Ένα ακόμα τρυφερό και πονεμένο πρόσωπο του έργου είναι η Ιρένε (Παναγιώτα Βλαντή), η οποία αντιμετωπίζει ένα μεγάλο προσωπικό τραύμα με το παιδί της. Οι δύο αυτοί άνθρωποι, έχοντας κάνει δύο παράλληλες ζωές, δημιουργούν μια επίπλαστη πραγματικότητα για τον εαυτό τους προκειμένου να ανταπεξέλθουν στο τραύμα που φέρει ο καθένας. Καθοριστική είναι η συνάντηση τους μέσω ενός τρίτου προσώπου, του αγαπημένου δάσκαλος του Όσκαρ (Χάρης Τσιτσάκης). Μπλέκονται τα τραύματά τους, αλλά και η επίπλαστη πραγματικότητα που έχει δημιουργήσει ο καθένας με μια ιστορία με ανατροπές που συγκινούν.
Η σκηνοθετική ματιά
Για την Ελένη Σκότη η συνάντηση των προσώπων του έργου «είναι ένα τρυφερό ταξίδι. Ένα ταξίδι που θα τους αποκαλύψει την δύναμη της αγάπης, μια δύναμη που μπορεί να θεραπεύσει ακόμα και τα πιο δύσκολα που φέρνει η ζωή. Η «Σιωπηλή Λίμνη» του Νταβίντ Ντεσόλα είναι ένα βαθύ ψυχολογικό υπαρξιακό δράμα με λεπτές αποχρώσεις χιούμορ. Ένα σύγχρονο έργο που η γραφή του κι οι αναφορές του παραπέμπουν σε ένα κόσμο που έρχεται από παλιά… εκεί που ο χρόνος κάποτε σταμάτησε».